Powyższe kwoty to minimalne wynagrodzenie za czynności adwokackie w sprawach toczących się przed Sądem I instancji. Stawki minimalne za prowadzenie sprawy w postępowaniu apelacyjnym wynoszą natomiast:

 

  1. I. przed sądem okręgowym – 50% stawki minimalnej, a jeżeli w pierwszej instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat – 75% stawki minimalnej, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł;
  2. II. przed sądem apelacyjnym – 75% stawki minimalnej, a jeżeli w pierwszej instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat – 100% stawki minimalnej, w obu przypadkach nie mniej niż 240 zł.

 

O tym, czy postpowanie toczyć się będzie przed sądem okręgowym, czy rejonowym, decyduje wartość przedmiotu sporu. Gdy wartość przedmiotu sporu nie przewyższa 100 000,00 zł, sprawę w I instancji rozpoznaje sad rejonowy, a w II instancji – sąd okręgowy. Natomiast w przypadkach gdy wartość przedmiotu sporu przewyższa 100 000,00 zł, w I instancji właściwy rzeczowo jest sąd okręgowy, a w II – sąd apelacyjny.

 

Przy roszczeniu o ustalenie nieważności, niezależnie od dochodzonych kwot właściwy będzie sąd okręgowy.

 

Jeżeli jesteś zainteresowana/y bezpłatną analizą Twojej umowy zapraszamy do kontaktu na dedykowany frankowiczom adres: chf@lukaszskiba.pl

 

Do sporządzenia analizy potrzebujemy następujących dokumentów:

1. umowa kredytu;

2. załączniki do umowy kredytu, w szczególności regulamin, OWU, COU;

3. aneksy do umowy kredytu (jeżeli zostały zawarte);

 

dodatkowo, do wniesienia pozwu w sprawie potrzebne będzie:

 

4. zaświadczenie zawierające informacje o wypłacie kwoty kredytu, stosowanych kursów, oprocentowania, historii spłat z rozbiciem na część kapitałową i odsetkową raty oraz inne uiszczone opłaty.

 

WPS

MINIMALNE WYNAGRODZENIE

do 500 zł

90 zł

powyżej 500 zł do 1500 zł

270 zł

powyżej 1500 zł do 5000 zł

900 zł

powyżej 5000 zł do 10 000 zł

1 800 zł

powyżej 10 000 zł do 50 000 zł

3 600 zł

powyżej 50 000 zł do 200 000 zł

5 400 zł

powyżej 200 000 zł do 2 000 000 zł

10 800 zł

powyżej 2 000 000 zł do 5 000 000 zł

15 000 zł

powyżej 5 000 000 zł

25 000 zł

 

Jak pomagamy?

 

Kancelaria wspiera frankowiczów zarówno konsumentów jak i przedsiębiorców w sporach z bankami zarówno w sprawach o unieważnienie umowy, "odfrankowienie" jak i korzystanie z kapitału oraz waloryzację. Przede wszystkim dążymy do unieważnienia zawartej umowy oraz ochrony kredytobiorców przed roszczeniami banków.

 

Sprawy prowadzimy na każdym etapie – w tym postępowania egzekucyjnego i przeciwegzekucyjnego – w całym kraju i przeciwko wszystkim bankom.

 

Przed przystąpieniem do sprawy o unieważnienie umowy przygotowujemy bezpłatną analizę zawartej umowy kredytu, która zawiera także ofertę współpracy z Kancelarią.

 

Kredyt denominowany i indeksowany, który jest który i jakie to ma znaczenie?

 

Kredyty frankowe udzielane były w dwóch wersjach - denominowanej i indeksowanej. Chociaż konstrukcja obu oparta jest o tzw. "klauzulę waloryzacyjną", wypłacane i spłacane są w złotówkach, a saldo zależy od zmiany kursu waluty, to istnieją pomiędzy nimi dwie zasadnicze różnice:

 

- wskazanie kwoty kredytu:

a) indeksowane - w złotówkach;

b) denominowane - w walucie;

 

- wiedza o kwocie podlegającej wypłacie:

a) indeksowane - z góry;

b) denominowane - w chwili wypłaty.

 

Klauzula waloryzacyjna - postanowienie niedozwolone

W przypadku kredytów frankowych roszczenia powinny być uzasadniane występowaniem w umowie tzw. klauzul abuzywnych (niedozwolonych), tj. postanowień które naruszają równowagę stron z uwzględnieniem faktu, że jest to stosunek zawodowego przedsiębiorcy i konsumenta.


W przypadku gdy taka klauzula znajdzie się w umowie, nie wiąże ona konsumenta, a umowa pozostaje w mocy w pozostałym zakresie, chyba że bez tych postanowień umowa jest niemożliwa do wykonania. Jeżeli zastosowanie takich postanowień prowadzi do szkody po stronie konsumenta, może on wystąpić z roszczeniem o zwrot utraconych środków na podstawie przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu.

 

W przypadku kredytów frankowych, najistotniejszą kwestią jest sposób i kurs służący do ustalania i przeliczania salda zadłużenia oraz kurs po którym określane są wysokości poszczególnych rat.

 

Co to są klauzule niedozwolone (abuzywne)?

 

Klauzulą niedozwoloną (abuzywną) jest postanowienie umowy zawartej z konsumentem, które spełnia wszystkie następujące przesłanki:

1) nie zostało indywidualnie uzgodnione;

2) kształtuje prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy;

3) nie jest postanowieniem w sposób jednoznaczny określającym główne świadczenia stron.

 

Klauzula waloryzacyjna nie została uzgodniona indywidualnie z uwagi na posłużenie się wzorcem umownym przygotowanym przez bank. Jest to domniemanie wynikające z praktyki stosowanej przez banki, które powinno zostać jednak zweryfikowane w każdym konkretnym przypadku.

 

Klauzule waloryzacyjne w kredytach frankowych kształtują prawa i obowiązki kredytobiorcy w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają jego interesy, w szczególności poprzez pozostawienie bankowi dowolności w zakresie przeliczenia kwoty wypłacanego kredytu, a także przyznanie arbitralnego prawa ustalania kursu CHF, po jakim przeliczane są poszczególne raty, w następstwie czego bank może samodzielnie kształtować zarówno wysokość udzielonego zobowiązania jak i wysokość kapitału pozostałego do spłaty i poszczególnych rat. Ponadto, całe ryzyko zmiany kursu walut zostało postawione po stronie konsumenta.

 

Niektóre klauzule waloryzacyjne zostały już formalnie uznane za postanowienia niedozwolone wyrokami Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumenta i zostały wpisane do rejestru klauzul niedozwolonych prowadzonego przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumenta pod pozycją nr 3179 i 5743. Jednolite w tej kwestii jest również coraz bogatsze orzecznictwo – w zdecydowanej większości wyroków sądy dochodzą do przekonania, że tego typu postanowienia indeksacyjne są niedozwolone w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego.

 

Skutki eliminacji klauzuli indeksacyjnej

 

Uznanie postanowień umowy za niedozwolone ma taki skutek, że nie wiążą one konsumenta od chwili zawarcia umowy. Natomiast umowa wykonywana jest w pozostałym zakresie – art. 3851 § 2 k.c.

 

Istotą najistotniejszych sporów dotyczących kredytów frankowych jest właśnie ustalenie przez sąd skutków eliminacji z umowy niedozwolonych klauzul umownych. Oczywiście jako niedozwolone nie wiążą konsumenta od chwili zawarcia umowy, nie jest jednak do końca jasne, co to niezwiązanie oznacza. 

 

Według pierwszego poglądu, zaaprobowanego przez TSUE i wyartykułowanego już wcześniej w istotnych poglądach Prezesa UOKiK, a także dość jednolicie przyjmowane obecnie w orzecznictwie jest, że zastąpienie abuzywnych postanowień przepisami dyspozytywnymi i zmiana ich treści przez sąd są niedopuszczalne.

Niedozwolone postanowienia umowne odnoszące się do indeksacji regulują swoim zakresem zasady ustalania kursów wymiany walut i tym samym ściśle odnoszą się do głównych świadczeń stron, tj. przeliczenia na CHF kwoty wypłacanego kredytu oraz ustalania wysokości poszczególnych rat. Ich wyeliminowanie prowadzi natomiast do tego, że zasady indeksacji nie są już w umowie w żaden sposób uregulowane. W konsekwencji brak jest możliwości ustalenia kwoty zadłużenia w walucie obcej, co może w przypadku tego typu umów wpływać na ich ważność w ogóle.

Sądy uznają, że eliminacja analogicznych postanowień uniemożliwia prawidłowe funkcjonowanie umowy kredytu i z tego względu umowa ta powinna zostać uznana za nieważną. Należy mieć na względzie poszanowanie woli stron i uznać, że przy braku wyeliminowanych postanowień umowa nie zostałaby w ogóle zawarta.

Jednocześnie trzeba podkreślić, że ze względu na poważne i daleko idące skutki nieważności, to rozwiązanie powinno być traktowane jako ostateczne, brane pod uwagę jedynie wówczas, gdy wykonywanie umowy po wyłączeniu z niej niedozwolonych postanowień jest niemożliwe, i to tylko pod warunkiem, że konsument na taką ewentualność się godzi. Takie stanowisko, dotyczące konieczności ustalenia woli konsumenta w tym zakresie zajął również TSUE.

Przy akceptacji takiego stanowiska sąd powinien zasądzić na rzecz konsumenta sumą dokonanych przez niego w wykonaniu umowy wpłat.

 

Według drugiego, prokonsumenckiego poglądu, umowy są ważne, ale w ich wykonaniu nie powinno się stosować postanowień dotyczących przeliczenia wypłaconej kwoty kredytu i wartości zobowiązania według kursu CHF. Przy przyjęciu takiego, zaakceptowanego również przez TSUE jako alternatywne, rozwiązania sąd powinien przyjąć, że umowa jest wykonywana z pominięciem indeksacji tj. tak jak gdyby udzielono kredytu w PLN, w oparciu o warunki przewidziane dla kredytu denominowanego ( tj. LIBOR 3M + marża) To zaś prowadzi do wniosku, że wysokość salda zadłużenia od chwili zawarcia umów powinna być wyrażona w złotych, jak również wysokość poszczególnych rat winna zostać ustalona w oparciu o tak ustalone saldo, bez waloryzacji kursem CHF. Powoduje to konieczność porównania spłaconej kwoty kredytu z kwotą, jaka byłaby należna bankowi przy założeniu eliminacji klauzuli waloryzacyjnej z umowy. Powstałą w ten sposób nadwyżkę bank zobowiązany jest zwrócić kredytobiorcy.

Przy akceptacji takiego stanowiska sąd powinien zasądzić na rzecz konsumenta różnicę pomiędzy sumą dokonanych wpłat, a hipotetyczną sumą, którą konsument wpłaciłby w okresie wykonywania umowy w sytuacji gdyby umowa nie zawierała mechanizmu indeksacji do waluty obcej.

 

Według trzeciego, niekorzystnego i niezgodnego z interpretacją TSUE poglądu, sądy po eliminacji postanowienia indeksacyjnego powinny poszukiwać kursu uczciwego. Tym, który najczęściej przy przyjęciu takiego stanowiska decydowały się zastosować, jest kurs średni NBP. Takie nierzadkie jeszcze niedawno stanowisko sądów jest w naszej ocenie wadliwe.

Przepisy stanowiące o klauzulach niedozwolonych nie przewidują bowiem wypełniania treścią luk powstałych po eliminacji postanowień niedozwolonych, a sąd nie ma uprawnienia zapełnienia luk powstałych w wyniku ich niestosowania.

Upraszczając, przepisy nie dają w naszej ocenie możliwości ustalania przez Sąd innego miernika waloryzacji niż ten, który wynikał z usuniętej z umowy klauzuli (najnowsze orzecznictwo wskazuje jednak, że sądy zwracają na to uwagę i unikają tego typu rozstrzygnięć). Ustalenie zatem, że waloryzacja oparta o miernik wskazany przez Bank jest niedozwolona, powinno implikować eliminację waloryzacji.

 

MOŻLIWE ROSZCZENIA

 

Ustalenie nieważności umowy kredytu

 

Roszczenie to związane jest z uznaniem, że wyeliminowanie niedozwolonych postanowień umownych (klauzul indeksacyjnych) prowadzi do nieważności całej umowy. Umowa uznawana jest wówczas za niezawartą, a strony zobowiązane są do zwrotu sobie tego co sobie wzajemnie świadczyły.

 

Żądanie zwrotu nadpłaconych rat i wyeliminowanie klauzuli waloryzacyjnej ("odfrankowienie")

Roszczenie to dotyczy sumy nadpłat w okresie kredytowania rozumianą jako różnica pomiędzy faktycznie spłaconą kwotą, a kwotą która byłaby spłacona przy założeniu, że raty byłyby spłacone w oparciu o warunki przewidziane w umowie kredytu z pominięciem klauzuli indeksacyjnej - wypłacona w złotówkach kwota stanowi kapitał, a oprocentowanie równe jest LIBOR + marża banku.

 

 

KOSZTY POSTĘPOWANIA SĄDOWEGO

 

Do wszczęcia postępowania sądowego konieczne jest uiszczenie opłaty sądowej od pozwu.

 

W przypadku spraw o roszczenia wynikające z czynności bankowych (w tym z kredytów), opłata ta wynosi 5% wartości przedmiotu sporu (dalej: „WPS”), jednak nie mniej niż 30,00 zł i nie więcej niż 1 000,00 zł.

 

W przypadku reprezentacji przez profesjonalnego pełnomocnika, konieczne jest także uiszczenie kwoty 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od przedłożenia dokumentu pełnomocnictwa.

 

Ostateczną decyzję w sprawie podejmuje sąd i z tego względu zawsze trzeba brać pod uwagę dwa możliwe scenariusze zakończenia sporu.

1. W przypadku uwzględnienia powództwa sąd, oprócz należności głównej, zasądzi od pozwanego na rzecz powoda zwrot kosztów postępowania, na które składają się uiszczone opłaty oraz koszty zastępstwa sądowego.

2. W przypadku oddalenia powództwa, to jednak powód zobowiązany będzie uiścić na rzecz pozwanego koszty zastępstwa sądowego.

 

Poniższa tabela prezentuje aktualnie obowiązujące stawki minimalnego wynagrodzenia za czynności adwokackie (Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie):

Kontakt:

Kancelaria Adwokacka - Adwokat Łukasz Skiba | Obsługa prawna firm |

Prawa konsumenta | Kredyty frankowe | Warszawa

 

ul. Nowogrodzka 47A

00-695 Warszawa

 

tel.: +48 513 597 736

e-mail: biuro@lukaszskiba.pl 

© Kancelaria Adwokacka Łukasz Skiba 2020 Wszystkie prawa zastrzeżone.